Τίτλος: Ποιητικές αναζητήσεις - Βάκης Λοϊζίδης
Θεματική ενότητα: Ποίηση Βαθμίδα Εκπαίδευσης: Δευτεροβάθμια Διάρκεια: 56΄ Έτος παραγωγής: 2013 Παραγωγή: Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Συναντήσεις και συζητήσεις με τους ποιητές
AΞΙΟΠΟΙΗΣΗ: Δείτε εισηγήσεις για αξιοποίηση στην εκπαιδευτική διαδικασία ή αποστείλετε τις δικές σας.

Βάκης Λοϊζίδης - Λίγα λόγια
Σε έναν ειρωνικό διάλογο με ένα ανολοκλήρωτο ποίημά του [«Γιατί σβήνεις αγριεμένο»], ο Βάκης Λοϊζίδης θίγει με αφοπλιστικό και αβίαστα φυσικό τρόπο ένα θέμα που βασανίζει αλύπητα όλους εκείνους που γράφουν ποίηση και θέλουν να πιστεύουν ότι το έργο τους συνιστά μια πράξη επικοινωνίας […].

Συνομιλώντας, λοιπόν, με το ποίημά του, ο Ποιητής αναρωτιέται με ποιο τρόπο καταξιώνονται σήμερα τα στιχουργήματα, για να καταλήξει υπαινικτικά ότι η αναγνώριση περιβάλλει μόνο εκείνους τους στίχους που προορίζονται για μελοποίηση. Υπαινίσσεται, δηλαδή, ότι το βασικό κλειδί για την επικοινωνία του ποιητή με το αναγνωστικό κοινό είναι η προσαρμογή του λόγου στο «μέλος».

Η ποίηση του Βάκη Λοϊζίδη δημιουργεί μουσική με τον τρόπο της. Μπορεί να της λείπουν τα στοιχεία εκείνα που θα της προσέδιδαν άμεσα μουσικότητα, όπως η ομοιοκαταληξία, η ισοσυλλαβία των στίχων, το σταθερό μέτρο ή η ύπαρξη στροφής –επωδού, ωστόσο η ανάγνωσή της, με τις εικόνες της, με λοξοκοιτάγματά της στον χώρο του υπερβατικού, με την επαναφορά λέξεων και φράσεων, με τα επίμονα ερωτήματά της, με τον ευλύγιστο στίχο της, γεννάει στο τέλος το τραγούδι στ’ αυτιά μας.

Ο λόγος του είναι καθαρός, ισορροπημένος ανάμεσα στη συγκίνηση και στο νόημα, άμεσος και χωρίς περιττά μαλάματα […].

Η συχνή χρήση ερωτημάτων μαρτυρεί ένα ρευστό εσωτερικό κόσμο, όπου οι σκέψεις ανακατατάσσονται και δεδομένα γρήγορα μετατρέπονται σε ζητούμενα. Υπάρχει ένα διαρκές κυνήγι απαντήσεων, μια συνεχόμενη ορμή για αμφιβολία. […]

Κ. Τσιαχρής, «Μέλος και λόγος στην ποίηση του Βάκη Λοϊζίδη», Ποιείν, http://www.poiein.gr/archives/27696/index.html (14/9/2014).

[…] Ο Λοϊζίδης κατορθώνει ένα δύσκολο ποιητικό επίτευγμα, ειδικά μέσα στον δύσκαμπτο και, εν πολλοίς, πατριδοκεντρικό χαρακτήρα της τοπικής λογοτεχνικής σκηνής: τη χειραφέτηση του καλλιτέχνη από τη σημειολογική συστημική αναφορά του περιβάλλοντος κόσμου και την επιλογή μιας αδέσμευτης ανάγνωσης από επικοινωνιακούς συναισθηματισμούς και τυποποιημένα βιώματα της ιστορικής εμπειρίας.

Μ. Παπαντωνόπουλου, «Μια νέα τροπή της κυπριακής ποίησης», Αυγή, (7/8/2010)
http://avgi-anagnoseis.blogspot.com/2010/08/blog-post_9051.html.