ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: «ΤΟ ΜΥΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ» ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ Στην ταινία αυτή ο σκηνοθέτης επιχειρεί να βοηθήσει τους μαθητές να εντοπίσουν τη βασική ερμηνευτική γραμμή του διηγήματος. Η εποπτικοποιημένη αυτή ανάγνωση του διηγήματος κινείται σε τρεις βασικούς άξονες: Η ζωή και ο θάνατος διαπλέκονται αξεδιάλυτα όσο και ανεπαίσθητα και διαγράφουν το σκηνικό της δράσης. Τα γεγονότα που σφραγίζουν και δυναστεύουν τη ζωή της ηρωίδας (και του ανθρώπου) προετοιμάζονται και εξελίσσονται πέρα και έξω από την ακτίνα της αντίληψής της και, πολύ περισσότερο, πέρα από τη δυνατότητα παρέμβασής της. Το άτομο, παγιδευμένο στα περασμένα, δεν αντιλαμβάνεται ότι τα πάθια του εντάσσονται στην πανανθρώπινη μοίρα. Στο τέλος, το ρεαλιστικό σκηνικό μετουσιώνεται σε λυρικό – ποιητικό. Η φώκια, μια εξωανθρώπινη παρουσία, μια φωνή επομένως με γενικό κύρος, εντάσσει το προσωπικό δράμα στην ανθρώπινη μοίρα. Το ακατανόητο και προσωπικά τραγικό παίρνει τη θέση του ως μέρος της ανθρώπινης μοίρας και καθίσταται, έτσι, ανεκτό· όπως στις αρχαίες τραγωδίες. Μόνο που στην περίπτωση αυτή πρόκειται για έργο του Παπαδιαμάντη, ενός δημιουργού με χριστιανική κοσμοθεωρία, και όχι για αρχαία τραγωδία. Αυτό μπορεί να μας οδηγήσει στην αναζήτηση μιας άλλου είδους υπέρβασης του αδιεξόδου που το συγκεκριμένο διήγημα δημιουργεί.